.(شهر بقیع)
اى راهیان شهر نور ، این جا بقیع است
این خاک عنبر بوى مشک آسا بقیع است
این جا هزاران داستان نا گفته دارد
این جا دو صد سرّ نهان بنهفته دارد
سوز جگرها بس در این خاک بقیع است
بیرون ز حدّ عقل ، ادراک بقیع است
آیینه‌ی آیین حق را ، قبر این جاست
خاكش عجین با زهر تلخ و صبر این جاست
این خاک تا عرش خدا رهتوشه دارد
ركن و حطیم و كعبه در هر گوشه دارد
بیمار عشق سرمدى را تربت این جاست
یک شهر نى، یک دهر حزن و غربت این جاست
این جا به «كرّمنا بنى آدم» طراز است
از این زمین تا عرش رحمان راه، باز است
ایمان و عشق و سرِّ حق را جوهر این جاست
انهار نور و چشمه سار كوثر این جاست
روح عروج «اِرجعى» پویاست این جا
خاكش قرین با تربت زهراست این جا
عطرى ز بوى بقعهٔ زهرا در این جاست
حزنى ز اندوه شب مولا در این جاست
داناى اسرار نهانِ این جهان كو؟
فرزند زهرا، مهدى صاحب زمان كو؟
كو آن كه از هر بى نشان دارد نشانه؟
كو آن كه باشد آگه از دفن شبانه؟
كو آن كه ریزد اشک و از سیلى بگوید
با سوز دل ، از صورت نیلى بگوید
تا از مزار مخفى مادر بگوید
تا از جفاى خصم بد گوهر بگوید
اى دست حق، وى حجّت خلاّق دادار
زنجیر و غُل ، از گردن بیمار بردار
محمد آزادگان (واصل)
برچسب‌ها: محمد آزادگان واصل